دستخط‌ شهید| شهیدان زنده‌اند تا شهادت دهند که ظالمان چه برسر مظلومان آورده ‎اند

به‌گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید "محمدباقر داوود الهویی" که نام پدرش "محمدباقر" است اول فروردین ماه 1339 چشم به جهان گشود. او در دوران جنگ تحمیلی برای دفاع از میهن به عنوان ارتشی به جبهه اعزام شد و در آبادان بیست و پنجم مهرماه 1360 به شهادت رسید. تربت پاکش در بهشت‌زهرا تهران نمادی از ایثار و شهادت در اه وطن است.

* ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص *

من سرباز منقضی 60 داود الهویی جمعی گردان 129 تیپ 2 قوچان. به پدر و مادر خود سلام عرض می کنم و سلامتی شما را از درگاه ایزد یکتا خواستارم. از شما خواهش می کنم برای شادی روح من هیچ گونه ناراحتی به خودتان راه ندهید که شهیدان زنده‌اند تا شهادت دهند که ظالمان چه برسر مظلومان آورده‎اند. از شما می‌خواهم که پشتیبان امام امّت بوده و از روحانیّون مترقّی و جان بر کف که در رأس مملکت قرار گرفته اند باشید. مرا به زادگاهم طالقان ببرید. در ضمن هیچ بدهکاری ندارم فقط دویست تومان به یکی از برادران سربازم داده بودم که آن را کریم الهویی وصول کرده است. تا مورخه چهارم مهرماه 1360 حقوق از ارتش دریافت نکرده‌ام و طلبکاری‌ام را بروید بگیرید که حدود هزار تومان است.

پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات

شهادت شاهدان

پيام شهيد : شهيدان زنده اند تا شهادت دهند که ظالمان چه بر سر مظلومان آورده اند.

شاهد قرآنی : إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ * يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظَّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (غافر/51 و 52)

در حقيقت، ما فرستادگان خود و كسانى را كه گرويده‏اند، در زندگى دنيا و روزى كه گواهان برپاى مى‏ايستند قطعاً يارى مى‏كنيم * [همان‏] روزى كه ستمگران را پوزش‏طلبى‏شان سود نمى‏دهد، و براى آنان لعنت و دورى از رحمت و مهربانى (خداى تعالى) است، و سراى بد (دوزخ) براى ايشان است‏.

شاهد حديثی : عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ (ع) قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ (ع) : ... فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَجُوزُ إِلَى جَنَّتِيَ الْيَوْمَ ظَالِمٌ وَ لَا يَجُوزُ إِلَى نَارِيَ الْيَوْمَ ظَالِمٌ وَ لِأَحَدٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ عِنْدَهُ مَظْلِمَةٌ حَتَّى يَأْخُذَهَا مِنْهُ عِنْدَ الْحِسَابِ أَيُّهَا الْخَلَائِقُ اسْتَعِدُّوا لِلْحِسَابِ قَالَ ثُمَّ يُخَلَّى سَبِيلُهُمْ فَيَنْطَلِقُونَ إِلَى الْعَقَبَةِ يَكْرُدُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً حَتَّى يَنْتَهُوا إِلَى الْعَرْصَةِ وَ الْجَبَّارُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى الْعَرْشِ قَدْ نُشِرَتِ الدَّوَاوِينُ وَ نُصِبَتِ الْمَوَازِينُ وَ أُحْضِرَ النَّبِيُّونَ وَ الشُّهَدَاءُ ... . ( کافی، ج 8، ص 104)

از امام على بن الحسين (ع) از زبان پدرش على بن ابى طالب (ع) : ... سپس خداوند عزّوجلّ مى‏فرمايد : امروز هيچ ستمگرى به سوى بهشتم در نگذرد و هيچ ستمكارى كه از مسلمانى حقّى به گردن دارد به دوزخم راه نيابد تا هنگام حساب كه حقّ او را بستانم، اى خلايق آماده حساب شويد. سپس راه آنها را باز مى‏كند و ايشان از آن گردنه بالا مى‏روند و يك ديگر را به عقب مى‏رانند تا آنكه به عرصه ی محشر مى‏رسند، و اين در حالى است كه خداوند جبّار در عرش قرار دارد و نامه‏هاى اعما ل گشوده مى‏گردد و ترازوى عدل و داد برپا مى‏شود و پيامبران و شاهدان كه همان حاضر مى‏آيند.